M . İKBAL’E
R E B A B
Can rebabının akkor telini ürperten ne?
Arzu yanardağından püskürürken yalazlar
Sevda yelkenlisiyle benlik denizlerine
Açılma yiğitliği kimden veraset sana…?
Vuslat kıyılarından,hicran ufuklarına
Yol alırken teknene alır mısın bizi de,
Tükenmeden kavuşma ümidimiz Menzil’e…
Üstümüzde uçarken albatroslar,kartallar
Yürekleri prangalı aşksızlar,ufuksuzlar,
Varsınlar çakıl taşı,kavkılar toplasınlar
Kıyısız okyanusun solgun kıyılarında
Onları bir şey sanan alıklarla birlikte…
Ey şair!Özgür gönül,ey gözüpek,pervasız,
Yalnızsın sanma aşkın çileli yollarında…
Pervaneler ışıksız,bülbüller gülsüz kalmış
Saflar seyrek,ruhlar boş,mumun alevi cılız,
Balıklar baştan kokmuş,ne yapsın balıkçılar…!
Birlik,dirlik bozulmuş,çürümeler hızlanmış…
Önder diye ortaya çıkan düz kafalılar
Umut ışığımızı söndüremezler asla!
Gülecek mazlumların yüzü yakın zamanda.
Benim de güvendiğim gençlerin gözlerinde
Gördüğüm ışıltılar gürleşiyor gitgide.
Hilaller dolunaya,gurublar şafaklara
Gebedir nice zaman süregelen sancılar
Sonuçlanacak bir gün beklenen doğumlarla…
İnananlar olacak geleceği kuranlar…
|